Jaarlijks 40 theatershows voor Ksenia Marasanova
Ksenia maakt avondvullende shows voor in het theater. Geen cabaret, maar toneel. En altijd met een boodschap. Ze speelt jaarlijks 40 voorstellingen in Nederland, Vlaanderen en incidenteel daarbuiten.
Voor Ksenia verzorg ik de productie van de voorstellingen en het lichtontwerp. Incidenteel schrijf ik mee aan teksten en help ik met regie.
Shows:
Muziekfilms voor Leon Moorman
Leon Moorman maakt D-POP: popmuziek in het Nedersaksisch. Zijn teksten gaan over de innerlijke mens en raakt thema’s als zelfontwikkeling en persoonlijke groei. Voor Leon maak ik jaarlijks een aantal muziekvideo’s, waarvoor ik tevens de productie doe en de scripts schrijf.
FOTOTENTOONSTELLING – Ogen die Spreken
Eén op de vijf Nederlanders heeft een relatie met voormalig Nederlands-Indië. Je komt ze dagelijks tegen, maar staat zelden stil bij die afkomst. Samen met Cathy Folmer maakte ik de reizende fototentoonstelling ‘Ogen die Spreken’, over inclusiviteit, diversiteit en de veerkracht van mensen van onder de Andere Zon.
Productie Circustheater Eters voor Sofia van Veen
Sofia van Veen (2010) ontwikkelde de prijswinnende circusact Eters. Daarin krijgt ze plots bezoek, waarvoor ze boodschappen doet, eten kookt en een tafel dekt. In Eters combineert Sofia diverse acrobatische technieken met eenwielers. Daarbij zingt ze live een passend Jiddisch lied. Nu maar hopen dat het eten op tijd gereed is.
FOTOREPORTAGE – HET BELOOFDE LAND
In Israël en Palestina struikel je over de geschiedenis. Maar hoe ervaart de mens op straat dat? Ik wandelde met schaapherders en nomaden langs de groene grenzen, door mijnenvelden en langs vergeten kloosters en kerken.
Mijn naam is Roy van Veen. Ik ben geïnteresseerd in wat mensen drijft en dat documenteer ik. Ik ben fotograaf, maak korte films en educatief materiaal, en produceer theatervoorstellingen met een boodschap.
Drijfveer
We leven in een snelle wereld en daarin werken we graag met hokjes en labels. Dat maakt het makkelijk om snel vast te stellen of iemand wel of niet interessant voor je is. Wel of niet in je bubbel zit. En of die wel of niet in een bepaalde curve past. Er wordt op gesorteerd en geselecteerd. Automatisch wordt er dus geoordeeld. En in het verlengde veroordeeld zodra iemand afwijkend reageert of handelt. Het is een kortzichtigheid waar ik weinig mee op heb en me altijd tegen zal verzetten.
De suggestie van de gedeelde waarde
We verwachten reacties van mensen waar we mee praten, gebaseerd op hoe wij die ander zien. Dat suggereert een gedeelde waarde, maar daarvan is geen sprake. Die ander ziet zichzelf anders en ervaart en voelt de omgeving anders. En daar heeft die ander natuurlijk alle recht op.
Individuele inkleuring
We delen gelijkwaardig een ervaring, maar kleuren die individueel op basis van afkomst, opvoeding en zintuigelijke informatie. Door daar niet bewust mee om te gaan ontstaat polarisatie, homofobie, racisme en xenofobie.
Mijn jeugd
In 1970 werd ik geboren in de groentewinkel van mijn ouders. Die stond in een volkswijk in Utrecht. In die winkel kwam iedereen, van elke achtergrond: de koster, vrachtwagenchauffeurs, prostituees, de nieuwe Elvis Presley, Willem en Truus van Hanegem, glazenwassers, de directeur van de Hema, moeders met hun kinderen, politici en noem maar op. Regelmatig bezorgde ik in de wijk boodschappen. Dan liep ik met tassen en dozen vol pepers, knoflook en bijzonder fruit allerhande keukens in waar ik de meest heerlijke geuren ontdekte en vaak mocht proeven.
Magie
Meerdere malen per week reden mijn ouders naar de veiling, tuinders, boomgaarden of haven om groente en fruit te kopen. Ook daar hadden we te maken met mensen van elke afkomst en alle rangen en standen: sjouwers, sjorders, handelaren, grossiers, telers, verkopers en boeren.
Vooral op de veiling was dat een kakofonie aan geluid. Het geratel van karren, machines, en vallende kisten vulde de grote hallen en de omroepers en sjouwers probeerden daar dan onversterkt (en vaak met gebruik van krachttermen) bovenuit te komen. Ik vond het een magische wereld.
Professie
Door de jaren heen deed ik van alles. Ik had een paar jaar een bewakingsdienst met mannen en honden, deed vijf jaar vis op de markt, had een softwarehuis waarmee we complexe online platformen bouwden en een telecombedrijf dat het betaalverkeer in Nederland, België en Duitsland verzorgde.
Ik runde bedrijfjes in diverse landen, met name in Nederland, Duitsland en Israël. En kwam vaak in Oost-Europa, vooral in Rusland en Wit-Rusland. Ik had te maken met mensen van uiteenlopende culturele en maatschappelijke afkomst en genoot van iedere minuut.
Leven in de overdrive
Tot mijn 43e was mijn leven bijzonder hectisch en leefde ik voor mijn werk. Ik leek soms wel in een raket te wonen, want er stond altijd veel druk op de ketel. Mijn uitlaatklep was de pen en de fotocamera. Voor mijn bedrijven maakte ik de nieuwsbrieven en folders en onder pseudoniemen werkte ik voor politiek, media en fotoagentschappen. In de tussentijd trouwde ik. Toen werd ik vader en ontdekte ik een andere wereld.
Daarom verhalen
In 2013 gooide ik het roer om, want ik was de race zat. Daarin is het hoofd belangrijker dan het hart.
Er is steeds minder ruimte voor nuances en persoonlijke ervaringen. Principes lijken niet meer te bestaan. Het gaat om geld, status en afrekenen. Je voelt de menselijkheid wegebben en de polarisatie toenemen.
Daar wil ik iets tegen doen en dat werd Stage Royalty, waarmee ik verhalen maak over mensen, hun achtergrond en wat hun drijft.
Nu produceer ik oa. de theatervoorstellingen van Ksenia Marasanova. Verder maak ik als fotograaf exposities zoals ‘Ogen die Spreken’ en schrijf ik korte verhalen. Daarnaast coach ik startende ondernemers en verzorg ik af en toe lezing of gastles over ondernemen of onderwijs. En vanzelfsprekend ben ik een bewust thuisonderwijzer voor mijn dochter en haar vrienden.