De suggestie van de gedeelde waarde

We verwachten reacties van mensen waar we mee praten, gebaseerd op hoe wij die ander zien. Dat suggereert een gedeelde waarde, maar daar is geen sprake van, omdat die ander zichzelf anders ziet, de omgeving anders ervaart en aanvoelt, en daar ook alle recht toe heeft.

Individuele inkleuring

We delen gelijkwaardig een bepaalde ervaring, maar kleuren die individueel in op basis van afkomst, opvoeding en zintuigelijke informatie. Door daar niet bewust mee om te gaan ontstaat polarisatie, homofobie, racisme en xenofobie.

Mijn jeugd

In 1970 werd ik geboren in de groentewinkel van mijn ouders. Die stond in een volkswijk in Utrecht. In die winkel kwam iedereen, van elke achtergrond: de koster, vrachtwagenchauffeurs, prostituees, de nieuwe Elvis Presley, Willem en Truus van Hanegem, glazenwassers, de directeur van de Hema, moeders met hun kinderen, politici en noem maar op. Regelmatig bezorgde ik in de wijk boodschappen. Dan liep ik met tassen en dozen vol pepers, knoflook en bijzonder fruit allerhande keukens in waar ik de meest heerlijke geuren ontdekte en vaak mocht proeven.

Magie

Meerdere malen per week reden mijn ouders naar de veiling, tuinders, boomgaarden of haven om groente en fruit te kopen. Ook daar hadden we te maken met mensen van elke afkomst en alle rangen en standen: sjouwers, sjorders, handelaren, grossiers, telers, verkopers en boeren.

Vooral op de veiling was dat een kakofonie aan geluid. Het geratel van karren, machines, en vallende kisten vulde de grote hallen en de omroepers en sjouwers probeerden daar dan onversterkt (en vaak met gebruik van krachttermen) bovenuit te komen. Ik vond het een magische wereld.

Professie

Door de jaren heen deed ik van alles. Ik had een paar jaar een bewakingsdienst met mannen en honden, deed vijf jaar vis op de markt, had een softwarehuis waarmee we complexe online platformen bouwden en een telecombedrijf dat het betaalverkeer in Nederland, België en Duitsland verzorgde.

Ik runde bedrijfjes bedrijfjes in diverse landen, met name in Nederland, Duitsland en Israël. En kwam vaak in Oost-Europa, met name in Rusland en Wit-Rusland. Ik had te maken met mensen van uiteenlopende culturele en maatschappelijke afkomst en genoot van iedere minuut.

Nu produceer ik de theatervoorstellingen van Ksenia Marasanova. Verder maak ik als fotograaf exposities zoals ‘Ogen die Spreken’ en schrijf ik korte verhalen. Daarnaast coach ik startende ondernemers en verzorg ik af en toe lezing of gastles over ondernemen of onderwijs.

Leven in de overdrive

Tot mijn 43e was mijn leven bijzonder hectisch en leefde ik voor mijn werk. Ik leek soms wel in een raket te wonen, want er stond altijd veel druk op de ketel. Mijn uitlaatklep was de pen en de fotocamera. Voor mijn bedrijven maakte ik de nieuwsbrieven en folders en onder pseudoniemen werkte ik voor politiek, media en fotoagentschappen. In de tussentijd trouwde ik. Toen werd ik vader en ontdekte ik een andere wereld.

Daarom verhalen

In 2013 gooide ik het roer om. Ik was de race zat. Daarin gaat het altijd om het grote plaatje, waarin het hoofd belangrijker is dan het hart. Er kwam steeds minder ruimte voor nuances en persoonlijke ervaringen, en principes lijken niet meer te bestaan. Het gaat om geld, status en afrekenen. Je voelt de menselijkheid wegebben en de polarisatie toenemen. Daar wil ik iets tegen doen en dat werd Swamp Royalty, waarmee ik op alle continenten verhalen maak over mensen en wat hun drijft.

Actuele projecten

FOTOTENTOONSTELLING – Ogen die Spreken

Eén op de vijf Nederlanders heeft een relatie met voormalig Nederlands-Indië. Je komt ze dagelijks tegen, maar staat zelden stil bij die afkomst. Samen met Cathy Folmer maak ik de reizende fototentoonstelling ‘Ogen die Spreken’, over inclusiviteit, diversiteit en de veerkracht van mensen van onder de Andere Zon.

FILM – Adieu!

Het lot bepaalt waar je wordt geboren. Daar groei je op en je bent gelukkig. Nieuwe wetgeving bepaalt dat je buren niet meer in aanmerking komen voor medische ondersteuning en onderwijs en daar ben je het eigenlijk wel mee eens. Dan wordt de wetgeving aangescherpt en past ook jouw neus niet meer in het ideaalplaatje. En dan? Dat is het thema van Adieu! Een korte film waar ik momenteel aan werk.

FOTOREPORTAGE – Live free, or die

Halloween in New Hampshire. Zit vrijheid in het hoofd of in de genen van de bewoners? En hoe vrij is vrij? En waar komt de traditie eigenlijk vandaan?

FOTOREPORTAGE – HET BELOOFDE LAND

In Israël en Palestina struikel je over de geschiedenis. Maar hoe ervaart de mens op straat dat? Ik wandelde met schaapherders en nomaden langs de groene grenzen, door mijnenvelden en langs vergeten kloosters en kerken.

MUZIEKVIDEO – LEON MOORMAN

Moorman zingt in het Nedersaksisch over persoonlijke ontwikkeling, groei en keuzes maken. Hij zingt in zijn popsongs over je eigen weg vinden en je gevoel achterna gaan. KNOOIN en HEUR JOE WEL zijn twee goede voorbeelden daarvan.

Voor Leon maak ik de muziekvideo’s en ik help hem waar ik kan.

Vragen of opmerkingen?